Rozdział 18

Po zachodzie słońca niebo ponownie zmieniło swą barwę. Czerwono-pomarańczowe chmury zostały zastąpione niebiesko-fioletowymi obłoczkami. Nad horyzontem pojawiał się srebrny księżyc. Gwiazdy rozpoczynały taniec na pięknym niebie...

Hermiona

Rozeszliśmy się. Ginny była u swojego chłopaka. Ron siedział w kuchni, a bliźniacy u siebie. Poszłam do mojego i Gin pokoju i usiadłam na kanapie.

-Nie znam tej dziewczyny. Ogólnie pierwszy raz o niej słyszę. Jednak to i tak nie zmienia fakty, że jest mi przykro. Pewnie Katherine i Charlie są załamani. Stracili dziecko. Ron mnie bardzo zdenerwował. Jego brat z żoną stracili dziecko a on przejmował się, że go nie zabrali ze sobą? 

Zachował się gorzej niż pięcioletnie dziecko. Zresztą to nie pierwszy raz - westchnęłam.

Nigdy nie mogłam wystarczająco długo pomyśleć. Zawsze ktoś mi przerywał. Tym razem zrobił to Fred, który przyszedł do pokoju.

-Hej słońce pojedziemy jutro do twoich rodziców, ok? Z mamą już wszystko ustaliłem. Spakuj się, wyjeżdżamy z samego rana. - powiedział. Cieszyłam się. Po długim okresie, nareszcie zobaczę moich rodziców. 

-Dobrze -odpowiedziałam - Słodkich snów - dodałam. Uśmiechnęłam się.

-Tobie też - powiedział i pocałował mnie lekko. Kiedy wyszedł z pokoju ziewnęłam. Poszłam do łazienki i po wykonaniu wszystkich czynności położyłam się do łóżka. Nie byłam zmęczona. Poleżałam pół godziny i przeniosłam się do innego świata.

Siedzieliśmy w jakimś pomieszczeniu. Rozejrzałam się po nim. Było duże i schludne. Zasłony i kanapa były błękitne. Granatowy dywan i ściany dodawały pokoju uroku. Kominek przy ścianie dodawał przytulności. Całość wyglądała idealnie. Po chwili poznałam to miejsce. To był mój dom. 

-Freddie, gdzie są moi rodzice - zapytałam. Nie opowiedział przytulił mnie i zaczął głaskać mnie po głowie. Nucił jakąś bliżej nieokreśloną melodyjkę. 

-Fred, powiedz mi o co chodzi - zażądałam. On tylko kiwnął głową w kierunku kuchni, która była złączona z dużym pokojem. Wtedy ich zobaczyłam.  Moi rodzice byli cali we krwi. Po wyswobodzeniu się z ramion Freda niechętnie pobiegłam w ich stronę. Przed śmiercią byli torturowani. I to dosyć ostro. Dopiero po chwili dotarło do mnie co się naprawdę wydarzyło. Wybiegłam przed dom i zaczęłam płakać. W ułamku sekundy Fred był już przy mnie.

Obudziłam się tak szybko jak zasnęłam. Jedna kwestia się zgadzała. Fred trzymał mnie w ramionach. Nie wiem ile tak siedzieliśmy.

-Będzie dobrze- powiedział. Dopiero teraz zauważyłam, że płakałam i się trzęsłam.

-F.f.fred c.c.co t.t.ty t.tu r.rob.robisz - zapytałam. Jąkałam się.

-Miałem koszmar i się obudziłem. Miałem przeczucie, że mnie potrzebujesz i miałem rację - uśmiechnął się blado.

                                                    •♦•♦•

Fred  (trochę wcześniej)
Koło 1 w nocy obudziłem się przerażony. Miałem koszmar. 
-Hermiona, Hermiona cię potrzebuje - mówił głos w mojej głowie. Jeżeli mieliśmy ten sam sen to na pewno mnie potrzebuje. Poszedłem jak najszybciej do pokoju dziewczyn. Miona trzęsła się i płakała. W ułamku sekundy znalazłem się przy niej. Podniosłem ją i posadziłem sobie na kolanach. Przytulałem ją, głaskałem po głowie. Nic to nie dawało. W końcu obudziła się. 
-Będzie dobrze- powiedziałem. 

-F.f.fred c.c.co t.t.ty t.tu r.rob.robisz - zapytała. Jąkała się. Nie dziwiło mnie to.

Miałem koszmar i się obudziłem. Miałem przeczucie, że mnie potrzebujesz i miałem rację - uśmiechnąłem się blado.

-Dziękuję - powiedziała. Wtuliła się we mnie. Chciałem, żeby ta chwila trwała wiecznie. I na razie tak się zapowiadało. Mijały godziny...

                                                  •♦•♦•

5 godzin później

Hermiona

Oboje spaliśmy. Co dziwne na siedząco. Nie śniła mi się już śmierć rodziców. Właściwie to nic mi się nie śniło. Obudziliśmy się. 

-Pójdę się przebrać i widzimy się zaraz na śniadaniu. Będę tęsknić- powiedział i wyszedł.

-Ja bardziej- krzyknęłam za nim. 

-Nieprawda - wrócił się.

-Właśnie że tak - odpowiedziałam. Uśmiechnął się. pokiwał przecząco głową i wyszedł. W łazience wykonałam wszystkie czynności. Kiedy byłam gotowa zeszłam na śniadanie. Po drodze dołączył do mnie rudzielec. Fred usiadł obok brata. Usiadłam po stronie Georga, gdyż miejsce obok Freda było już zajęte. Zjedliśmy w spokoju kanapki i razem z chłopakiem ruszyliśmy po kufry z rzeczami.
-Fred, jak się dostaniemy do moich rodziców- zapytałam.
-Mój tata zaproponował, że nas podwiezie do centrum, i tak musi tam coś załatwić - odpowiedział. Po kilku minutach nasze bagaże były w samochodzie. Usiedliśmy na tylnych siedzeniach.
-Miona, a co jeżeli uznają, że nie jestem dla ciebie wystarczająco dobry? Co jeżeli zakażą ci się ze mną widywać- pytał. Zastanowiłam się. Chwyciłam go za rękę.
-To wtedy zignoruję ich zakaz i ucieknę z domu. Bo cię kocham - odpowiedziałam. Pocałowałam go w policzek. 
-Czyli mogę w razie czego przylecieć po Ciebie na miotle i razem uciekniemy do Francji-zapytał.
-Podoba mi się ten pomysł - uśmiechnęłam się. Nie zauważyliśmy kiedy pan Weasley powiedział nam, że już jesteśmy w centrum. Kufry nie były ciężkie. Powoli ruszyliśmy w stronę mojego domu.
Idąc rozmawialiśmy o wszystkim.
-Jeszcze miesiąc i wracamy do szkoły-powiedział. Jak mogłabym zapomnieć.
-Wiem. A co jeśli zepsuję ci reputacje w Hogwarcie- zapytałam. Tym razem to ja się martwiłam o przyszłość.
-Nie obchodzi mnie to. Najważniejsze, że jestem z tobą - odpowiedział. Ta odpowiedź zdecydowanie mi się podobała. Doszliśmy do domu. Był to jasny dwupiętrowy dom o skomplikowanym kształcie. Podwórko nie było małe. Do dużych też nie należało. Było idealne. Tylną część podwórza zajmowały drzewa, z przodu zaś rosły ozdobne kwiaty i warzywa. Przez całą uliczkę ciągnęły się domy. Weszliśmy przez piękne drewniane drzwi i położyliśmy kufry na podłodze. Oboje otworzyliśmy szerzej oczy ze zdziwienia.

 •♦•♦•••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦

Dedykacja dla Karoliny ♥
Niespodzianka!

Ten rozdział wstawiam z okazji 5 tysięcy wyświetleń♡

Dziękuje Wam za to♥

Nie było 15 komentarzy, szantaż mi nie wyszedł :( To chyba po prostu jeszcze nie jest czas na szantaż :D

Zapomniałam napisać, że Hermiona pisała list do rodziców, ze przyjeżdża XD trudno :D

Podoba mi się ten rozdział. Nawet...

Krótki, ale nie chciałam wypisać wszystkiego na ten jeden rozdział. Nie gniewajcie się.

No i jeszcze coś: Jak zwykle zamieszałam, pomieszałam itd. Ale wprowadziłam pewną zmianę.

Fred idzie na 6 rok a Hermiona na 5.

Nie będzie turnieju. Stwierdziłam, że więcej mogę napisać jak będą o rok starsi :D

Nie gniewajcie się. Wiem, że trochę za późno, ale no cóż...

Nie gniewajcie się :D

~Clar ♥