Rozdział 13

George
-Widziałem, że coś tu nie pasuje. Widziałem, ale nie mogłem odkryć co. Hermiona powiedziała że mówiła tylko Ginny. To skąd Fred miałby o tym wiedzieć? Nic się nie trzymało całości. Jednak nie mogłem być pewien, że uknuł coś. Równie dobrze mógł pójść do Ginewry i zapytać. Chociaż nie, to odpada. Gin by mu tak wszystkiego nie powiedziała. Czyli wracamy do punktu wyjścia. Muszę to udowodnić  - myślałem. Postanowiłem że pójdę do pokoju młodszej siostry.
Zapukałem, nic nie usłyszałem. Otworzyłem drzwi, to co zobaczyłem kompletnie mnie zamurowało. 

                                          •♦•♦•

 Ginny 
George stanął w drzwiach do mojego i Miony pokoju. Leżałam pod Harrym na moim łóżku. Dla kogoś z boku wyglądało to jednoznacznie. Zwłaszcza, że byliśmy przykryci kołdrą. Cieszyłam się że nie był to Ron. Byłaby niezła awantura. Jednak George stał tylko w drzwiach i się śmiał. Na początku ledwo słyszalnie. W końcu coraz głośniej i głośniej. Wybraniec sturlał się na podłogę, na co mój brat zareagował jeszcze większym śmiechem.
-Wybacz Harry, ale muszę na chwile porwać moją siostrę - powiedział. 
-A oddasz - zapytał chłopiec-który-przeżył.
-Tak oddam, to zajmie 3 minuty obiecuję - powiedział. Wyszłam z pokoju i spojrzałam na niego wyczekująco.
-Spytam wprost. Dałaś Fredowi swój włos, żeby mógł się w ciebie zamienić i porozmawiać z Mioną - zapytał. Zamurował mnie. Nie wiedziałam ci odpowiedzieć. Nie wiedziałam czy skłamać czy powiedzieć prawdę.
-Skąd o tym wiesz - zapytałam. Tylko tyle mogłam powiedzieć w tej chwili.
-No wiesz, w końcu taki inteligentny i przystojny rudzielec jak ja wie niektóre rzeczy - zaśmiał się cicho.
-Tak, i do tego bardzo skromny - westchnęłam. Tym razem to on spojrzał na mnie wyczekująco. - Tak, przyznaje się. Ale to dla dobra Mionki - zaszkliły mi się lekko oczy.Naprawdę chciałam dobrze.
                                         •♦•♦•
George
-Spokojnie, rozumiem, ale wiesz że Herma musi wiedzieć -zapytałem. Nie możemy jej oszukiwać. Co ja plotę. Oni nie mogą jej oszukiwać. Oni na rozrabiali. 
-Ale ty też wiesz, więc jesteś w to wmieszany-odezwał się cichy głos w mojej głowie. 
-Ej tak w ogóle gdzie jest Hermiona - zapytałem. Powinna być w pokoju. Ginny popatrzyła na mnie obojętnie  Widziałem po niej że chce wrócić do swojego chłopaka - Idź - powiedziałem. Ucieszyła się i wróciła do pokoju.
Musiałem znaleźć Hermę. Zszedłem do kuchni. Zobaczyłem Freda. Siedział przy stole intensywnie myśląc. 
-Widziałeś Mionkę - zapytałem. 
-Jakiś czas temu siedziała tutaj. Potem miała iść do pokoju spać - Popatrzył na mnie,zmarszczył brwi i zmartwiony dodał - Nie ma jej w pokoju? A co jeżeli ktoś ją porwał. A co jeżeli...
-Romeo, nie zapędzaj się. Na pewno jest w domu- uspokoiłem go. Przypomniała mi się ważna sprawa -Dobrze, że jesteś sam. Musimy porozmawiać- spojrzał na mnie, sygnalizując że słucha -Nie będę owijał w bawełnę - zacząłem. Wziąłem głęboki oddech i powiedziałem na jednym tchu -Wiem, że zamieniłeś się w Ginny, żeby porozmawiać z Hermioną - zakończyłem. Zmarszczył brwi. Zmartwił się. Bał się, że Hermiona się dowie.
-Nie zaprzeczam, ja po prostu nie miałem innego pomysłu. Ja jej powiem. Na pewno - mówił błagalnym tonem. 
-Mam nadzieję - powiedziałem. - Tak w ogóle, to trzeba ją znaleźć - powiedziałem, ruszyliśmy po starych schodach. 

                                             •♦•♦•

Hermiona
Siedziałam w jednym z ukrytych pokoi. Właściwie była to ukryta biblioteka. 
Dość duże pomieszczenie z kilkoma regałami. Ściany były wyblakłe, zresztą jak wszystko.
Było dużo książek. Nie tylko mugolskich.  Siedziałam na miękkim, stosunkowo nowym, fioletowym fotelu. Chciałam być sama. Byłam pewna że nikt mnie nie znajdzie, siedziałam pod peleryna niewidką. Jakiś czas temu pożyczyłam ją od Harrego. Nie była mu potrzebna, więc powiedział, żebym na razie ją zatrzymała. Stwierdził, że mi bardziej się przyda. I chyba miał rację. Zatopiłam się w lekturze. Nie zauważyłam, kiedy ktoś ściągnął ze mnie pelerynę niewidkę. 
-Szukamy, cię po całej norze - powiedział. -Czemu się chowasz - zapytał.
-Tak wyszło, która godzina - zapytałam. Nie wiedziałam ile siedziałam w bibliotece.
-Dochodzi 7. Nie jesteś zmęczona - zapytał z troską rudzielec.
-Nie nie specjalnie. Gdzie jest Fred - zapytałam. Nie wiem czemu zadałam to pytanie. Odwrócił się.
-Nie wiem, przed chwilą stał za mną. Choć odprowadzę cię do pokoju - powiedział. Poszliśmy w stronę pokoju. Ułożyłam głowę na poduszce. Coś mi przeszkadzało. Wyjęłam z poduszki mały kilkukartkowy notesik.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oto i 13. Krótki, ale nie miałam weny :( 
Resztę wyjaśnień potem dodam, w edytowanym :D

Edycja :
Miałam wam tu napisać milion punktów, ale zapomniałam. To co pamiętam:
-Dedykacja dla wszystkich czytających. ♥♥♥
-Dziękuję za 3200 wejść. Jesteście wspaniali ♥♥♥
Co do kolejnego to nie wiem kiedy będzie :D