Rozdział 14

Bonusowy rozdział- trochę krótszy ale jest :D

Właśnie dzisiaj (16.02.13r)  mija równy miesiąc od pojawienia się prologu.

Nigdy bym nie przypuszczała, że ktoś naprawdę będzie chciał to czytać.

 Za to po miesiącu jest 3400 wyświetleń. Dziękuję Wam za to. ♥♥♥ 

***Może rozdział zostanie dodany dopiero 17, ale zaczęłam pisać 16 :D

•♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•♦••♦•

Hermiona

Znalazłam kilka kartek w poduszce. Wydawało mi się że to kilka kartek. W rzeczywistości była to większa kartka złożona na kilkanaście części. 

    To znowu ja. Czasami popełniamy błędy. Niektóre są małe. Innych nie powinno się wybaczać. Te        drugie popełniamy często z miłości. Ja właśnie taki popełniłem. Z miłości. Z miłości do Ciebie. 

Teraz jesteś pewnie zdezorientowana. Jaki to błąd? Kim jestem? Pewnie jesteś też zła. Dlaczego po prostu do Ciebie nie podejdę i nie powiem Ci tego w twarz. Tak cholernie mi na Tobie zależy. Boję się, że Cię stracę, Boję się, że gdy dowiesz się co zrobiłem, nigdy mi nie wybaczysz. A jesteś dla mnie jak tlen. Za późno to zrozumiałem. 

Co zrobiłaby dziewczyna, gdyby dowiedziała się, że chłopak, który ją uwielbia wypił eliksir wielosokowy żeby zamienić się w najlepszą przyjaciółkę tej dziewczyny?

Chciałby cofnąć czas. Lecz nie może. Gdybyś była tą dziewczyną, wybaczyłabyś mu?

Obok Nory jest magiczne drzewo. Po południowej stronie jest skrytka. Włóż tam odpowiedz. 

                                                                                                                          

PS. Kocham Cię.

Zarumieniłam się. Zastanawiałam się. Czy potrafiłabym wybaczyć?

-Każdy zasługuje na wybaczenie - szepnął cichy głosik w mojej głowie. -Sama dobrze wiesz, że ludzie z miłości popełniają błędy - tu miał rację. Wybaczyłabym. Wyjęłam kawałek pergaminu z szuflady i odpisałam.

   Nie wiem kim jesteś. To co zrobił było złe. Jednak jeżeli zrobił to z miłości...

Nie wiem jak ta dziewczyna, ale ja bym wybaczyła. Wiem co miłość robi z człowiekiem.

Jeżeli zrobił coś tak okropnego, to ta dziewczyna musi być dla niego naprawdę ważna.

                                                                                                      ~Hermiona

Odpisałam. Ziewnęłam. Chciałam od razu pójść do skrytki, jednak nogi odmówiły mi posłuszeństwa. Oddałam się w objęcia Morfeusza.

                                          •♦•♦•

Obudziłam się kilkanaście godzin później. Musiałam przespać cały dzień.  Kompletnie nic mi się nie śniło. Czarna pustka. Przetarłam zaspane oczy. Spojrzałam na łóżko Ginny. Uśmiechała się przez sen. Pewnie śnił się jej wybraniec.  Zawsze coś do niego czuła. Cieszyłam się ich szczęściem. 

Wstałam z łóżka. Podeszłam do dużej, jasno brązowej szafy. Wyciągnęłam moje ulubione czarne rurki i białą bluzkę w mazaje. Poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic. Po 20 minutach  stałam przed lustrem w pokoju. Patrzyłam w odbicie. Byłam zadowolona. Zmieniłam się, bardzo. Kiedyś lewo wytrzymywałam swój widok. Teraz było inaczej. Nie miałam już szopy na głowie. Zastąpiły ją orzechowe fale. Moje usta wypełniły się i przybrały malinowy odcień. Oczy też się zmieniły. Zwiększyły się. Jednak nie wykorzystywałam tego. Ważniejsza była nauka. 

Nagle przypomniałam sobie o liściku. Wzięłam go szybko z szuflady i schowałam w kieszeni spodni.

Wyszłam z pokoju. Zbiegłam po schodach. Nie zauważyłam Georga siedzącego w kuchni. Po prostu wyszłam z Nory. Szłam przez 10 minut, w końcu dotarłam do skrytki i zostawiłam liścik.

Wolnym krokiem wróciłam do domu. Spojrzałam na rudzielca. był zamyślony.

-Mogę się przysiąść? 

-Siadaj Mionka- momentalnie się rozchmurzył - Mogę cię o coś zapytać? Czemu siedziałaś wczoraj pod peleryną niewidką?

-Chciałam posiedzieć w samotności, żeby nikt mnie nie znalazł. Właśnie, jak ty to zrobiłeś - byłam ciekawa. Przecież nie da się zobaczyć kogoś kto kryje się pod peleryną niewidką.

-Wystawał ci kawałek skarpetki. Jesteśmy czarodziejami, ale rzadko się widzi stopę w skarpetce bez ciała- uśmiechnął się. Czułam jak miękną mi kolana. Czy to możliwe, że dalej coś do niego czuję?

                                                •♦•♦•

Fred

Patrzyłem się przez okno. Wkładała coś do skrytki. 

"Odpowiedź na list" przemknęło mi przez myśl.

Wybiegłem szybko z domu i skierowałem się do skrytki. Błyskawicznie rozwinąłem kartkę i szukałem odpowiedzi.

" Wiem co miłość robi z człowiekiem.

Jeżeli zrobił coś tak okropnego, to ta dziewczyna musi być dla niego naprawdę ważna."

-Nawet nie wiesz, jak bardzo mi na tobie zależy - pomyślałem. Jest dla mnie tak cholernie ważna.

Wybaczyłaby. Musiałem powiedzieć jej prawdę.  Tylko jak?

 •♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦••♦••♦•♦

Oto i bonusowy 14 rozdział. Dziękuję Wam, że to czytacie.

Ten rozdział dedykuję właśnie Wam - wszystkim czytającym♥♥♥ 

Uwielbiam Was ♥♥♥ 

Ps. Podoba mi się ten rozdział. :D