Rozdział 2

Fred
Ginny zapukała do pokoju braci. Usłyszała proszę i weszła do pokoju.

-Jak długo stałaś pod drzwiami - zapytał Fred. Jego mina zdradzała wszystko.

-Wystarczająco, aby usłyszeć CAŁĄ rozmowę - przedostatnie słowo zaakcentowała tak głośno, że chyba nawet w Hogwarcie ją słyszeli.

-Błagam nic jej nie mów, zrobię wszystko tylko proszę, nie mów- błagał Rudzielec.

-Nie miałam zamiaru. Jedyne czego chcę to żeby była szczęśliwa. Ale tylko spróbuj ja skrzywdzić- powiedziała Ruda wychodząc. Cofnęła się i dodała - Ona też coś do ciebie czuje - i wyszła. Chwile później George zszedł na dół, więc drugi bliźniak został sam ze swoimi przemyśleniami

"Ona też coś do mnie czuje... Skoro tak, to czas wziąć życie w swoje ręce" - pomyślał i wyszedł z pokoju.

Hermiona

Szatynka leżała sama na łóżku i myślała. Co czuła do Freda, jeżeli coś czuła. Jak by na zawołanie ktoś zapukał. W drzwiach stanął...

-Fred, co ty tutaj robisz - zapytała, lekko zdziwiona obecnością chłopaka.

-Przyszedłem zapytać czy nie miałabyś ochoty przejść się na spacer- kiedy mówił widziała wesołe ogniki w jego pięknych, brązowych oczach. Serce jej przyspieszyło.

-Chętnie - odpowiedziała i wstała z łóżka. Szli chwilę w milczeniu. Ale to nie była niezręczna cisza. Nagle jakby znikąd zaczęli rozmawiać. Rozmawiali o wszystkim. Jak starzy dobrzy przyjaciele, jak dwie połówki. Szli w stronę jeziora. Ale tam już siedziała jedna para. Szatynka popatrzyła na chłopaka ze zdziwieniem i podbiegłą do siedzącej pary.

-HARRY- zapytała. Chłopak odwrócił się, tak to był Harry Potter, chłopiec, który przeżył - Ale przecież miałeś przyjechać dopiero w połowie wakacji - powiedziała dziewczyna

-Wiem. Teraz tylko spotkałem się z Ginny. Miona patrzysz na mnie jak bym popełnił jakąś zbrodnię. To tylko spotkanie - mówił spokojnie Chłopak. Do rozmowy dołączył Fred.

-Możemy się dosiąść- zapytał.

-Siadajcie - powiedziała z uśmiechem Ginny.

Chwile potem wszyscy razem się śmiali. Fred zaproponował, żeby Harry wszedł z Ginny w ramionach do jeziorka. Kiedy jedna para była już w wodzie Ruda krzyknęła:

-Jeżeli wy też zaraz nie wejdziecie do wody to powiem coś czego nie chcecie usłyszeć- Dziewczyna nie musiała kończyć, Fred już wziął Szatynkę w ramiona i wbiegł z nią do wody. Nie mógł ryzykować że Hermiona dowiedziałaby się o jego uczuciu przez przypadek. Powoli już to planował, miało być romantycznie.

-Idioto, kretynie postaw mnie natychmiast- krzyczała. Bicie też nie pomagało. Nagle Rudzielec puścił dziewczynę. Potem pojawiła się już tylko ciemność.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Może układ? Rozdziały będą krótsze ale częściej. Nie chce Wam przedstawiać dużo w jednym rozdziale a na jedne temat nie umiem się rozpisywać. Przepraszam i pozdrawiam

~Clar